James "Jim" Clark jr. (ur. 4 marca 1936 w Kilmany, Szkocja; zm. 7 kwietnia 1968 w Hockenheim, Niemcy) - był brytyjskim kierowcą wyścigowym, dwukrotnym mistrzem świata Formuły 1.
Powszechnie uznany za najlepszego kierowcę wyścigowego w historii Wielkiej Brytanii, a zdaniem licznego grona, także najlepszego kierowcę w historii Formuły 1.
Urodzony w górzystej Szkocji, jako syn biednego rolnika, Clark został odkryty przez charyzmatycznego szefa zespołu Lotusa, Colina Chapmana pod koniec lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Skromny i nieśmiały kierowca pozostał pod skrzydłami Chapmana już do końca swojej kariery.
Lista sukcesów Clarka obejmuje m. in. dwa tytuły mistrza świata Formuły 1 (1963, 1965) oraz zwycięstwo w słynnym wyścigu Indianapolis 500 (1965). Tylko ogromna awaryjność samochodów Lotusa pozbawiła go szans na zdobycie większej liczby tytułów w Formule 1.
Będąc u szczytu kariery, Clark zginął tragicznie podczas wyścigu Formuły 2 na torze Hockenheim. Eksplozja opony w najszybszym punkcie trasy spowodowała, iż prowadzony przez Szkota Lotus rozbił się na drzewie. W miejscu tragedii postawiono malutki krzyż z wyrytą datą śmierci Clarka; jeden z najbardziej emocjonalnych symboli w świecie sportu. Obecnie miejsce to jest zalesione, gdyż tor Hockenheim uległ gruntownej przebudowie.
W chwili śmierci Clark był rekordzistą Formuły 1 pod względem odniesionych zwycięstw (25) i zdobytych pole position (33). Dokonał tego w zaledwie 72 startach (w latach 1960-1968).
Jim Clark jest pochowany w Chirnside, w hrabstwie Berwick.
[załącznik usunięty przez administratora]
